نظریه اخلاقی افلاطون ( روایت کاپلستون)

نظریه اخلاقی افلاطون ( روایت کاپلستون)
• خیر اعلی چیست ؟
اخلاق افلاطون مبتنی بر جستجوی سعادت و نیکبختی است . به این معنی که در جهت حصول بالاترین خیر انسان ، که داشتن آن سعادت و نیکبختی حقیقی را در بردارد ، هدایت شده است .

افلاطون می گوید که پیش از هر چیز زندگی خوب باید شامل تمام معرفت از نوع حقیقی تر یعنی معرفت دقیق و صحیح است .از طرف دیگر رازی که زندگی خوب را می سازد اندازه یا تناسب است : جایی که این نکته مورد غفلت باشد آمیزه صحیحی وجود ندارد ، بلکه آنچه وجود دارد چیز درهم بر هم است . بنابراین خیر اعتدال در رفتار است .

خیر اعلی یا سعادت انسان البته شامل معرفت خداست . صور (مُثُل ) « افکارِ» خدا هستند ، خدا از « صور » جداست و آنها را نظاره و تأمل می کند ، تفکر و تأمل خود انسان درباره ی « صور » که جزء مقوّم و مکمل سعادت اوست ، او را به خداشبیه می گرداند . به علاوه انسانی که عمل الهی را در جهان نشناسد و تصدیق نکند نمی تواند سعادتمند باشد . بنابراین نیکبختی و سعادت با شبیه شدن انسان به خداست تحقق می پذیرد  . از طرفی معتدل و خویشتن دار محبوب خداوند است ، زیرا مانند اوست .

به نظر می رسد که افلاطون به این اندیشه که فضیلت معرفت است و اینکه فضیلت آموختنی است همچنانکه به این اندیشه که هیچ کس دانسته و از روی اراده مرتکب بدی نمی شود ، وفادار مانده است . وقتی که آدمی آنچه را در واقع شرّ و بدی است انتخاب می کند ، آن را به اعتبار اینکه خیر است انتخاب می کند : وی به چیزی متمایل است که تصور می کند خیر است ، لیکن چیزی است که در واقع شرّ است .