چرا نماز با سوره حمد آغاز گردید؟

همانا نماز با سوره حمد آغاز گردید نه با سوره دیگر؛ چرا که هیچ یک از سوره های قرآن و هیچ سخنی نیست که تمام خوبی ها و حکمت های سوره حمد در آن جمع شده باشد .

  شیخ صدوق در "امالی" از امام صادق "علیه السلام"نقل می کند که به نقل از پدران گرامی شان از پیامبر اکرم"صل الله علیه وآله" نقل نموده اند که خداوند عزوجل فرمود:فاتحه الکتاب را بین خودم و بنده ام تقسیم کرده ام؛نیمی از آن برای من و نیمی از آن برای بنده ام می باشد.وآن نیم که برای بنده ام می باشد همان بخش درخواست های اوست.آنگاه که بنده بگوید:"بسم الله الرحمن الرحیم"خداوند گوید بنده ام با نام من آغاز کرد و بر من لازم است که کارهایش را به اتمام برسانم و احوال وی را برایش مبارک گردانم.وچون بنده گوید:"الحمد الله رب العالمین"،خداوند گوید: بنده ام مرا ستایش کرد و دانست که نعمت های که برای اوست همه اش از من است، و همه بلا هایی که از او دور شده به فضل من بوده است.شما را شاهد می گیرم که علاوه بر نعمت های دنیا،نعمت های آخرت را بر او اضافه می کنم.و علاوه بر دفع بلاهای دنیا ،بلاهای آخرت را از او دفع می کنم.وچون بنده گوید "الرحمن الرحیم"، خداوند جل جلاله گوید:بنده ام گواهی کرد که من رحمان و رحیم هستم،من هم شما را شاهد می گیرم که بهره ی وی را از رحمتم افزون سازم و نصیب او را از عطایم زیاد کنم. وچون بنده گوید:"مالک یوم الدین"،خداوند عزوجل گوید:شما را شاهد گیرم همان گونه که اعتراف کرد من مالک روز جزا هستم،هر آینه در روز حساب حسابش را آسان می گیرم و کارهای نیک اورا می پذیرم، و کارهای بد او را در می گذرم.و چون بنده گوید:"ایاک نعبد"خداوند عز وجل گوید:بنده ام راست می گوید، او مرا می پرستد،شما را گواه می گیرم که برای عبادتش به او ثوابی می دهم که همه مخالفان وی که با عبادت وی برای من مخالفت می کردند،غبطه به حال وی برند.وچون بنده گوید:"وایاک نستعین" خداوند عزوجل گوید:او از من کمک خواسته،وبه من پناه برده است،شما را شاهد می گیرم که او را در کارش یاری دهم ودر سختی ها به فریادش می رسم،و در روزهای گرفتاری دستش را می گیرم.وچون بنده گوید:"اهدنا الصراط المستقیم"،تا پایان سوره،خداوند عزوجل گوید:این برای بنده ام است، وهرچه را بنده ام بخواهد برای او خواهد بود.من مستجاب می کنم برای بنده ام هر چه را امید داشته به او می دهم و او را از هر چه می ترسد ایمن می دارم.
   از امیرالمؤمنین"علیه السلام" نقل شده است که در باره این سوره فرموده اند:شنیدم رسول خدا"صل الله علیه وآله"می فرمود:خداوند عزوجل به من فرمود:من سبع المثانی(فاتحه الکتاب)و قرآن بزرگ را به تو دادم،خداوند با فاتحه الکتاب بر من منت ویژه نهاد ،و فاتحه الکتاب را در برابر قرآن بزرگ قرار داد.
  آگاه باشید که هر کس این سوره را با عقیده به دوستی محمد"صل الله علیه وآله"وآل پاک او بخواند،و مطیع دستور آن ها باشد،و به ظاهر و باطن آن ها ایمان داشته باشد خداوند عزوجل در برابر هر حرفی ازآن یک حسنه به او می دهد که هر کدام بالاتر است از دنیا با همه ی آنچه از انواع مال ها و خیراتی که در آن است.
مطالب برگرفته از کتاب"قرآن کریم از منظر اهل بیت علیهم السلام"می باشد .

ارسال شده توسط : یزدانی  <[e-mail]>